Në Uashington, u hap këto ditë një ekspozitë me punime të 5
piktorëve nga Kosova; Shyqri Nimani, Shaip Çitaku, Nexhmie Çerkezi, Enver
Rakovica dhe Veli Blakçori. Ekspozita mban titullin Pentakos - Pesë nga Kosova,
dhe megjithëse e përbashkët, ështe shprehje individualiteti në moshë, gjini,
mendim e stil artistik i të pesë piktorëve kosovarë.
Ekspozita u hap nën
kujdesin e qëndrës kulturore Udrou Uillson e cila u ofroi piktorëve mjediset e
saj. Ekspozita është rezultat i atyre nismave të herë-pas-herëshme private a të
bashkërenduara që jane vënë re kohët e fundit, ku një pilot, biznesmen a
këngëtar hidhet në veprim për të tërhequr e vemendjen ndërkombëtare se Kosova
tani është shtet dhe pavarësia e saj duhet të njihet nga të gjithë.
Në
këtë kuadër, Ekspozita Pentatkos është rezultat i nismës së ambasadës së Kosovës
në Shtetet e Bashkuara në bashkëpunim me vetë artistët që jetojnë e veprojnë në
Prishtinë.
Dy nga autorët me punime në ekspozitën PentaKos - Nexhmie
Cerkezi dhe Shaip Citaku - nuk ishin të pranishëm, ndoshta për arsye të
vështirësive të udhëtimit.
Punimet e ekspozuara tërheqin vemendjen e
vizitorëve. Disa prej tyre e njohin Kosovën, por pak dijnë për artin e saj.
Shume prej pikturave janë punime grafike; të thjeshta në dukje; me ngjyra bazë,
por shprehëse, metaforike, konceptuese dhe me mesazhe të qarta.
Në këtë
cikël punimesh, piktori i njohur Shyqri Nimani paraqet “Sofrën” shqiptare. Me
tre piktura, Nimani shpreh grafikisht një evoluim, që historianëve do t’u
duheshin qindra faqe të shkruara. Sofra, kjo traditë e mikëpritjes, respektit,
bashkimit, por edhe e burimit të debateve a kuvendimit, në pikurën e parë Nimani
e sjell Sofrën të kufizuar; në pikturën e dytë, Sofra përmban më shumë detaje si
të jetë objekt në zhvillim; dhe në pikturën e tretë, “Sofra” paraqitet e plotë,
në formë rrethi, prandaj edhe autori e ka titulluar “Trungu etnik”.
Një
ndjenjë të ngjashme sikur zgjojnë edhe punimet e piktorit tjetër në këtë
ekspozitë, ato të Veli Blakçorit. Ai paraqet dy dema bri-për-bri, duke u
përleshur dhe në fund Blakçori e paraqet Demin fitimtar, por të vetmuar, si për
të treguar se jeta përmbushet kur janë dy, dhe jo e izoluar. Edhe ngjyrat kuq e
zi, që mbizotërojnë këtë pikturë, kanë domethënien e tyre, ndërsa e bardha,
simbol i hapësirës, lë të kutohet se fitorja nuk është gjithçka, por vetëm një
pikë në procesin e pafund të zhvillimit a formimit.
Një tjetër piktor me
punimet e veta në këtë ekspozitë është Enver Rakovica. Pikturat e tij
përfaqësojnë ekspresionizmin abstrakt jo vetëm nga përmbajtja por edhe për nga
teknika. Për të shprehur ndjenjat a idenë e tij, Rakovica përdor serigrafinë;
teknikë e artit postmodernist, që zuri fill në Amerikë në vitet 1960 me piktorin
e njohur Andy Uarhol. Kjo rrymë u përdor nga artistët e asaj periudhe për të
ngritur zërin kundër hierarkisë në kulturë e art. Rakovica është edhe deputet në
parlamentin e Kosovës. Duke zgjedhur post-modernizmin si mjet shprehës, ai sikur
përpiqet të thotë se në këtë botë nuk ka shoqëri a kulture superiore; ato janë
vetëm të ndryshme. Ky duket edhe si një mesazh që i shkon pë shtat Kosovës
bashkëkohore, ku thirrja për të drejta të barabarta për të gjithë segmentet
etnike të shoqërisë, është jo vetëm çështje e ditës, por edhe symbol i flamurit
të shtetit më të ri në botë.
Lexo dhe komento; http://astritlulushi.wordpress.com/