Lidhje

Kritikja e Presidentit Putin flet për serinë "Intervistat me Putinin"


Ndërsa qetësohen ujrat nga seria "Intervistat me Putinin" e regjisorit Oliver Stone, që ishte politkisht eksplozive, në varësi të atyre që pyet, shikuesit rusë sapo panë episodin e fundit të enjten.

Në Shtetet e Bashkuara, ku seria e debatueshme me katër episode njëorëshe, u shfaq nga 12 deri më 15 qershor për shikuesit e televizionit "Showtime", kritikët në përgjithësi e hodhën poshtë duke thënë se i bënte hapur elozhe Presidentit rus.

“Miq të natyrshëm: Ideologjia e përbashkët e Oliver Stone dhe Vladimir Putinin", shkrante revista me prirje të majtë "New Republic"; “Oliver Stone nuk di”, e përmblodhi pa doreza blogeri konservator Jim Treacher, i "Daily Caller" që tha se ishte një nga të paktat raste kur ishte dakord me komedianin Stephen Colbert, që ishte i ashpër në një intervistë me regjisorin Stone, sepse po e trajtonte me shumë respekt presidentin rus.

Russian President Vladimir Putin chairs a Security Council meeting in Moscow, June 16, 2017.
Russian President Vladimir Putin chairs a Security Council meeting in Moscow, June 16, 2017.

Por në Rusi, ku dokumentari u shfaq në orën më të shikueshme të mbrëmjes nga 19 deri në 22 qershor në televizionin shtetëror "Channel One", reagimi ka qenë më pak i zhurmshëm. Përkrahësit e zotit Putin nuk mësuan ndonjë informacion të ri, ndërsa kundërshtarët, siç edhe ishte e pritshme, kritikuan ashpër nëpër bloge regjisorin amerikan, duke përsëritur shpesh se djali i tij Sean punon për televizionin rus RT, si një instrument të makinës së propagandës së Kremlinit.

Kritike e Putinit

Karen Dawishën nuk mund ta akuzosh se i bën pyetje të lehta udhëheqjes ruse. Shtëpia Botuese "Cambridge University Press" në Londër hoqi doër nga botimi i librit të saj të vitit 2014, "Kleptokracia e Putinit: Kush e kontrollon Rusinë", pasi tha se nuk mund të përballonte koston ligjore të hedhjes në treg. Libri është i gjashti për poltikën dhe udhëheqjen ruse që ajo boton që nga viti 1979, flet për një rrjet të lidhur ngushtë të policisë sekrete, mafiozësh dhe oligarkëve të fuqishëm që nga koha e dobësimit të perandorisë sovjetike,

Ajo bisedoi me gazetarin e Zërit të Amerikës, Oleg Sulkin lidhur me ndikimin e serisë së zotit Stone.

Shënim i redaktorit: Nuk është konfirmuar ende nëse ka pasur ndonjë dallim editorial mes versioneve të dokumentarëve në Shtetet e Bashkuara dhe Rusi, përveç përkthimit. Teksti i mëposhtëm është i përmbledhur për qartësi.

Zëri i Amerikës: E patë të gjithë serinë?

Karen Dawisha: Po, i pashë të katërta. megjithëse tek episodi i tretë, kur Stone tha se donte të diskutonin më detaje për Ukrainën dhe Putin tha: "Atëherë duhet të filloj nga e para.." Aty më zuri gjumi. Më thoni ju, a tha ndonjë gjë të re the interesante për Ukrainën?

Zëri i Amerikës: Asgjë të papritur, një përcaktim që duket se vlen për gjithë projektin. Nuk iu bë asnjë pyetje sfiduese presidentit rus dhe desha t'ju pyes nëse është etike për një regjisor amerikan që të jetë kaq i butë kur ka një shans që tillë të rrallë.

Karen Dawisha: Oliver Stone ka një reputacion që gjithmonë, cilatdo që të jenë rrethanat, i nxjerr Shtetet e Bashkuara si palën e keqe. Prandaj, nuk është shumë interesante ta shohësh, me përjashtim të rastit kur bëhet fjalë për mbështetësit e Putinit që mund të entusiazmohen se Putini mund të nxjerrë ndonjë lajm të ri për Shtetet e Bashkuata. Stone arriti të sigurojë katër mbrëmje në televizionin amerikan dhe kjo nuk është gjë e vogël. Por në të vërtetë asgjë nuk ishte e re nga ato që u thanë.

Zëri i Amerikës: Stone i ka përshkruar pyetjet e buta si një mënyrë efektive strategjike, kur intervistohen njerëz si Putini, pra të fillosh me pyetje të lehta dhe me disa komplimenta që e bëjnë subjektin të hapet, para se të bësh pyetjet e vështira. Mendoni se kjo funksionoi?

Karen Dawisha: Në fillim, kur Stone po i kthehej vazhdimisht subjektit të ndërhyrjes në sistemet kompjuterike, dukej sikur ai po ndiqte këtë metodë. Por ai nuk këmbënguli, prandaj përfundimi që arrita unë ishte se ishte e njëjta gjë gjithë kohës, nuk pati asgjë të re. Çfarë mësuam për ndërhyrjen ruse, që nuk mund ta mësonim nga "The Washington Post?”

Zëri i Amerikës: Por disa e kanë vlerësuar regjisorin Stone për këto intervista zotin Putin, pasi dolën disa detaje të reja të vogla për një nga njerëzit më me ndikim në botë. Për shembull, ishte hera e parë që Rusia dëgjoi se ai është bërë gjysh, që hedh dritë në botën e brendshme të diktatorit.

Karen Dawisha: Por fëmijët e cilës vajzë?

Zëri i Amerikës: Nuk e dimë. Vetëm mësojmë se nuk ka kohë të mjaftueshme që të luajë me nipërit apo mbesat.

Karen Dawisha: Pikërisht. Morëm vesh këtë detaj dhe shtypi rus është shumë i kënaqur nga nga ky informacion i parëndësishëm. Por kjo nxjerr në pah se sa pak dimë për Putinin, që ai nuk dha asnjë detaj për asnjë aspekt tjetër të jetës së tij. Mund të them se ishte interesante të shihja ambjentin fizik ku ai ishte. Fotografitë e tij në Sochi, apo në Kremlin.

Zëri i Amerikës: Por si eksperte, a nuk mendoni se detajet e vogla janë të dobishme për të bërë vlerësime komplekse? Më konkretisht, a mendoni se do të ndihmojë për të krijuar një përshtypje më pozitive për Putinin mes shikuesve amerikanë?

Karen Dawisha: Nuk kam parë të dhëna për shikueshmërinë, por është e qartë që në Rusi e kanë parë më shumë njerëz sepse ishte në televizion publik. Por duket se në përgjithësi, Putin ishte shumë i lumtur ne aspektin propagandistik të serisë. Dhe Stone është kineast shumë i mirë, kështuqë këto katër intervista ishin shumë të këndshme nga aspekti vizual. Por ndërsa bëhemi gati për zgjedhjet e ardhshme presidenciale të Rusisë, a nuk mendoni se kjo e ndihmon Putinin? Që Oliver Stone të legjitimojë sundimin e tij? Mendoj se kjo do të kishte vlerë për Putinin.

Zëri i Amerikës: A mendoni se do të ishte më e përshtatshme që të shfaqeshin njerëz që do të argumentonin me Putinin? Si për shembull, udhëheqës të opozitës që mund t'i hidhnin poshtë deklaratat a Putinit për lirinë e Rusisë, si për shembull pretendimet për lirinë e shtypit në Rusi dhe të tjera të ngjashme?

Russian opposition leader Alexei Navalny talks to journalists during a hearing at a court in Moscow, Russia, June 12, 2017.
Russian opposition leader Alexei Navalny talks to journalists during a hearing at a court in Moscow, Russia, June 12, 2017.

Karen Dawisha: E vëretetë, por a do të kishte rënë dakord Putini me kushte të tilla? Alexei Navalny është shumë më interesant në televizion se sa Putini. Por a do të binte dakord Putini me një skenar të tillë? Nuk besoj.

Zëri i Amerikës: Dhe ndoshta edhe mund të mendojmë se ka pasur një marrëveshje konfidenciale që ta ketë lejuan kampin e Putinit që të kishte dorë në redaktimet përfundimtare. Vetëm 4 nga 25 orët e xhirimeve shihen. Përndryshe a do t'i ishte dhënë atij një nivel i tillë qasjeje?

Karen Dawisha: Pikërisht. U trumpetua shumë fakti që nuk kishta pasur kufizime sesa pyetje mund të bënte Stone. Por kjo nuk do të thotë se nuk pati kufizime të tjera. Prandaj, pse ra dakord Putini? Sigurisht jo sepse donte që të debatonte me Navalnyn dhe të fitonte ndaj tij. Nuk besoj që kjo do të kishte qenë e mundur qoftë edhe për një minutë. Nuk do të kishte rënë kurrë dakord.

Zëri i Amerikës: Çka na sjell tek një pyetje shumë e rëndësishme. Pse ra dakord Putini?

Karen Dawisha: Po! Stone nuk e kupton fare këtë aspekt.

Zëri i Amerikës: Po si mendoni ju vetë, pse ra dakord?

Karen Dawisha: Vlerësimi im është se Putini ka një problem të madh me imazhin e tij në Perëndim, me sanksionet. I duhet të bëjë diçka që të heqë sanksionet, sepse po godasin ekonominë. Dhe ajo që tha Stone, se sa e mirë është gjendja e popullit rus nën Putinin, është krejtësisht e gabuar. Dhe sigurisht, Putin ishte shumë i kënaqur nga këto shifra, sepse ato nuk reflektojnë shifrat reale. Gjendja e Rusisë është shumë më e keqe. Dhe se fundmi në programin me pyetje nga publiku, disa pyetje ishin shumë të drejtpërdrejta. Për shembull: “Pse jeni në fron prej 16 vjetësh? Kjo është shumë kohë e gjatë."

FILE - Director Oliver Stone and Cuban leader Fidel Castro, Feb. 21, 2002, after wrapping up shooting of a documentary in Ernest Hemingway's preferred bar "La Terraza" in Cojimar near Havana, Cuba.
FILE - Director Oliver Stone and Cuban leader Fidel Castro, Feb. 21, 2002, after wrapping up shooting of a documentary in Ernest Hemingway's preferred bar "La Terraza" in Cojimar near Havana, Cuba.

Zëri i Amerikës: Pavarësisht nëse keqinformimi ishte i qëllimshëm apo aksidental, është e pashmangshme paraqitja e një imazhi pozitiv për Kremlinin. Kështu për zotin Stone, a ishte një lojë vanitoze? Që të tregonte se ka marrëdhënie të mira me personat me të fuiqshëm në botë? Disa mund të thonë se ai pati të njëjtin qëndrim ndaj Fidel Castros, Evo Moralesit, Hugo Çavezit.

Karen Dawisha: Në intervistën e parë, vura re se Putin ishte vazhdimisht i sjellshëm, nuk tha asgjë tepër negative për Shtetet e Bashkuara. Në fund të fundit, synimi i tij kryesor është që të hiqen sanksionet. Në këto kushte ai nuk do t'i kritikojë ashpër Shtetet e Bashkuara. Por çfarë bëri Stone? Ai i ofroi Putinit, një përgjigje anti-amerikane: “Ishin shërbimet amerikane të zbulimit, që e sajuan gjithë këtë". Ai po i ofronte Putinit një argument majtist dhe Putini nuk është majtist. Atij nuk i intereson kjo lloj përgjigjeje. Ai ka interes ta bëjë Trumpin të hapë kanalin e komunikimit mes Shteteve të Bashkuara dhe Rusisë.

Zëri i Amerikës: Përsa i takon NATO-s, Putin foli për një kurs të rrezikshëm politike. A mendoni se kjo jep një ide për shqetësimet e tij reale, apo është thjesht një mënyrë për të debatuar me Shtetet e Bashkuara?

Karen Dawisha: Mendoj se është një shqetësim real. Ai ka thënë dikur se Bashkimi Sovjetik u rrëzua për shkak të shpenzimeve ushtarake amerikane. në thelb kjo ishte pikëpamja e tij. Po tani, cila është arsyeja që mund të dështojë Rusia tani? Nga shpenzimet ushtarake amerikane. Ai përsëriti shpesh dhe është e vërtetë se Shtetet e Bashkuara shpenzojnë më shumë për ushtrinë sesa të gjitha vendet e tjera të marra së bashku. Pra thelbi i argumentit të Putinit është se sistemet e reja të NATO-s, të pozicionuara pranë kufirit me Rusinë dhe angazhimi i aleatëve për kapitullin 5, janë të rrezikshme. Por rusët janë sjellë në një mënyrë shumë të rrezikshme, me Gjeorgjinë, me Ukrainën. Megjithëse do të thoja se Rusia ka një gjendje ku si në Gjeorgji, edhe Ukrainë ka probleme territoriale, duke bërë që asnjë nga ato vende të mos jetë i kualifikuar për t'u anëtarësuar në NATO, sepse kanë mosmarrëveshje territoriale të hapura. Prandaj, afrimi i NATO-s tek kufijtë e Rusisë është një problem shumë i madh për Rusinë.

Zëri i Amerikës: Përsa u takon seancave për ndërhyrjen ruse në zgjedhjet amerikane, cila është përfundimi që nxirrni ju? A janë intervistat e zotit Stone, thjesht një manovër propagande? A po ndjek Stone linjën e Kremlinit?

Karen Dawisha: Në Moskë ka një trajnim krejtësisht të ndryshëm për ngjarjet botërore, në krahasim me Uashingtonin. Kur pashë episodin e katërt, e kuptova shumë qartë se Moska kishte pikëpamjen e saj dhe pak a shumë është e njpjtë me atë të Stone. Ka njerëz në perëndim që janë dakord me Putinin, përfshirë specialistë për Rusinë si për shembull ish-ambasadori amerikan në Bashkimit Sovjetik, Jack Matlock. Ata vërtet mendojnë se Amerika e ka gabim dhe se është e domosdoshme që Shtetet e Bashkuara duhet t'i përmirësojnë marrëdhëniet me Rusinë dhe as nuk diskutohet që Shtetet e Bashkuara kanë të drejtë. Matlock tha në radio së funsmi se komuniteti i zbulimit në Amerikë e ka gabim. Dhe nuk mund t'u besoja veshëve. Por ja që ka njerëz në Amerikë që mendojnë kështu.

Kjo intervistë është nga Shërbimi Rus i Zërit të Amerikës

Facebook Forum

XS
SM
MD
LG