Tradicionalisht, samitet e G-20 janë takime serioze dhe përkundër faktit që konsensusi për tregtinë, zhvillimin dhe çështjet klimatike mund të mos arrihet, të paktën bëhen përpjekje për të patur një sjellje miqësore formale. Por më tepër vërehej ndjenja e sikletit sesa ajo e afrimitetit në takimin e këtij viti të mbajtur në kryeqytetin argjentinas Buenos Aires.
Krerët e qeverive dhe shteteve nga vendet më të pasura në botë shpenzuan më shumë kohë të premten dhe të shtunën duke u përpjekur të shmangin takimet ballë për ballë me njëri-tjetrin sesa të bënin të kundërtën. Kishte buzëqeshje të ngurta dhe shtrëngime të mprehta duarsh.
Kryeministrja britanike Theresa May u duk qartë të largohej nga presidenti rus Vladimir Putin gjatë gjithë mbledhjeve të grupeve dhe seancave të fotografive - hera e parë që ajo ishte në të njëjtën dhomë me udhëheqësin rus që nga helmimet në Salisbury.
Bisedimet dypalëshe të planifikuara u anulluan ose u shkurtuan në kohë duke u kthyer thjesht në takime të rastësishme. Ashtu si në një klasë të zhurmshme të shkollës së mesme, mospërfilljet dhe injorimet u koreografuan me kujdes, duke minimizuar ose maksimizuar përbuzjen e kërkuar.
Por kjo mund të kishte qenë shumë më keq. Mospajtimi i krerëve nacionalistë kundër atyre që janë të përkushtuar ndaj një rendi ndërkombëtar multilateralist, midis liderëve të devijuar autoritarë dhe demokratëve më të matur dhe normativ, si dhe ndërmjet proteksionistëve dhe përkrahësve të tregëtisë të lirë, mund të kishin qenë shumë më të dukshme
Kishte disa shenja të ndërtimit të konsensusit si rezultat i bisedimeve intensive gjatë gjithë natës të premten mbi rregullimin e sistemit global të tregtisë - ose së paku për arritjen e një marrëveshje për aspiratën për ta bërë këtë - me evropianët që i kapërcyen kundërshtimet amerikane ndaj përfshirjes në komunikatën përfundimtare të takimit të një angazhimi për të reformuar Organizatën Botërore të Tregtisë (OBT), thanë zyrtarët francezë.
Presidenti Donald Trump e ka kritikuar OBT-në dhe ka ndjekur politika tregtare agresive duke vënë në shënjestër Kinën dhe Bashkimin Evropian, të cilët, thotë ai, po përfitojnë nga Shtetet e Bashkuara.
Të paktën, pa pakënaqësi publike, deklarata përfundimtare e G-20 duket se do të përfshijnë mbështetjen për marrëveshjen e Parisit për klimën, me Shtetet e Bashkuara që duken të kënaqura me deklarimin e kundërshimit të tyre në vend që të përpiqeshin të bllokonin një komunikatë përfundimtare.
Rreziku i tensioneve ushtarake mes Rusisë dhe Ukrainës, lufta e pazgjidhur tregtare midis SHBA dhe Kinës, dhe mosmarrëveshjet e mprehta mbi ndryshimet klimatike dhe kontrollin e armëve bërthamore, si dhe qëndrimet e ndryshme në se duhet sanksionuar Arabia Saudite për vrasjen e gazetarit Jamal Khashoggi, mbizotëruan takimin e këtij viti.
Ngjarjet nxitën shqetësimet se samiti mund të bëhej edhe më i çuditshëm se ai i vitit të kaluar në Gjermani.
Kjo nuk ndodhi, pjesërisht për shkak të përpjekjeve të zellshme për të mbajtur një kapak në kazanin e mosmarrëveshjeve dhe pakënaqësive nga ana e mikëpritëses së takimit, Argjentinës, të cilët bënë çmos për të pakësuar mundësitë për konflikte publike duke zëvendësuar axhendën kur kishte çështje të diskutueshme.
Në takimin pati një ngjarje konstruktive - përfundimi i dy vjet negociatash të vështira për tregtinë midis SHBA, Kanadasë dhe Meksikës. Presidenti amerikan Donald Trump dhe homologët e tij në Amerikën e Veriut, Enrique Pena Nieto i Meksikës dhe Justin Trudeau i Kanadasë nënshkruan një marrëveshje, e njohur si Marrëveshja Shtetet e Bashkuara-Meksikë-Kanada (USMCA), për të zëvendësuar Marrëveshjen e Tregtisë së Lirë të Amerikës së Veriut të vitit 1994.
Facebook Forum