Më shumë se një vit e gjysëm pasi Japonia verilindore pësoi katastrofën më të rëndë që prej Luftës së Dytë Botërore, rajoni po rimëkëmbet përsëri. Për një komunitet në prefekturën e Fukushimas është hera e tretë që i është dashur të ballafaqohet me luftën për mbijetesë. Korrespondenti i Zërit të Amerikës Steve Herman njofton nga Iwaki, në Japoni.
Audienca që duartroket kërcimtarët dhe artistët tek përdredhin thikat e zjarrit, janë një tregues se Iwaki ka mbijetuar përsëri. Qyteti me 300 mijë njerëz është përballur me sfidën e mbijetesës më shumë se një herë.
Shumë banorë menduan fillimisht se i kishte dënuar fati pasi minierat e qymyrit u mbyllën në fillim të viteve 1960, kur Japonia i ktheu sytë nga nafta e importuar për të nxitur ekonominë e saj. Por kompania që kishte në pronësi minierat u zotua të transformonte komunitetin.
Një nënpresident i Joban Kosanit nisi një turne botëror në kërkim të ideve dhe u kthye në vend me një propozim radikal: Iwaki do të bëhej një vendpushim si Hauai - një destinacion i preferuar për japonezët në një kohë kur udhëtimi jashtë shtetit ishte ende një luks.
Nuk kishte rëndësi se klima nuk ishte tropikale. Mbi pishina dhe rëshqitëset e ujit do të ndërtohej një kupolë për të lejuar një mjedis me temperaturë të kontrolluar. Vajzat e qytetit minatorë do të trajnoheshin si valltare të kërcimit hula për të argëtuar vizitorët. Menaxher i kësaj pike turistike, Tomohiro Murata thotë se ideja nuk u përqafua fillimisht nga shumica e 20 mijë punonjësve të kompanisë.
Murata thotë se ajo u konsiderua si një ide krejtësisht qesharake dhe shumica e njerëzve e kundërshtuan fuqishëm konceptin. Qendra u hap në janar 1966 me pishina noti dhe banjot termale - një mënyrë tradicionale për relaksim nga japonezët.
Qendra turistike gradualisht filloi të lulëzojë. Më pas, në vitin 1973 "shoku i naftës" goditi biznesin.
Çmimet e larta të energjisë dhe një mungesë e naftës së importuar do të thoshte se qendra turistike nuk mund të ruante më mjedisin nën kupolë në 28 gradë Celsius. Ndërsa numrat e vizitorëve ranë me 30 për qind dhe ata që shkuan për të notuar filluan të dridheshin nga të ftohtët, qendra mori pseudonimin "Qendra e Alaskës".
Ndërsa ekonomia e Japonisë u rimëkëmb, kjo pronë e cila tani përfshin 300 mijë metra katrorë u çel përsëri si qendër turistike e tipit Hauai. Në vitin 2006, një film i suksesshëm "Hula Girl" dokumentoi tranzicionin e pazakontë të Iwakit nga qyteti i qymyrit në destinacion turistik, duke ndihmuar në shtimin e frekuentuesve në shifra të papara.
Fati i mirë vazhdoi deri në 11 mars 2011. Atë ditë një tërmet me magnitude 9,0 goditi Japoninë verilindore. Tërmeti shkaktoi dëme të vogla në vendpushim por gjymtoi infrastrukturën e rajonit.
Fillimisht Iwaki, 180 kilometra në veri të Tokios, u ndje me fat. Qyteti është dhjetë milje në brendësi dhe kështu nuk u prek nga cunami, i cili ishte përgjegjës për shumicën e 20 mijë vdekjeve nga fatkeqësia. Por brenda pak ditëve u duk qartë se qyteti turistik përballej përsëri me një betejë mbijetese.Shkrirja e reaktorëve në centralin bërthamor Fukushima-1, 52 kilometra në veri, i bëri të gjithë konfuz, madje ata i përfshiu paniku.
Mes pasigurisë qendra turistike u mbyll përkohësisht. Do të duheshin gjashtë muaj para se operacionet të rifillonin pjesërisht. Në Iwaki tani nivelet e rrezatimit tregojnë një kthim në nivelet normale të regjistruara para shkrirjes së reaktorit. Drejtori i vendpushimit për sigurinë, Takeshi Namatame.
Ai thotë se informacioni që ka nxjerr qendra turistike rreth nivelit të rrezatimit i siguroi njerëzit dhe vizitorët nga Tokio dhe zonat e tjera metropolitane që të kthehen.
Namatame ka një laborator ku 15-20 artikuj ushqimore të zonës testohen për ditë për të parë rrezatimin.
Uji dhe banjot termale janë të kontrolluara nga një kompani e huaj. Kjo ka ndihmuar që turizmi në qendër të jetë më mirë se në Fukushima në përgjithësi. Qendra punëson një mijë e 200 punëtor dhe 90 për qind janë nga Iwaki. Menaxheri i përgjithshëm, Ryuichi Sagi, falenderon popullin e Iwakit që bëri maksimumin për të përballur fatkeqësinë.
Sagi thotë se ata nuk mund të rimëkëmbeshin pa ndihmën e të gjithë Fukushimas dhe mbështetjen nga e gjithë Japonia. Qendra u rihap plotësisht në shkurt.Uji nga burimet natyrore të nxehta janë përsëri të pranishme në vendpushimin dhe nën kupolën e pishinave përsëri termometri shënon temperaturën 28 gradë. Siç është shprehja në Hauai: një tjetër ditë në parajsë.
Audienca që duartroket kërcimtarët dhe artistët tek përdredhin thikat e zjarrit, janë një tregues se Iwaki ka mbijetuar përsëri. Qyteti me 300 mijë njerëz është përballur me sfidën e mbijetesës më shumë se një herë.
Shumë banorë menduan fillimisht se i kishte dënuar fati pasi minierat e qymyrit u mbyllën në fillim të viteve 1960, kur Japonia i ktheu sytë nga nafta e importuar për të nxitur ekonominë e saj. Por kompania që kishte në pronësi minierat u zotua të transformonte komunitetin.
Një nënpresident i Joban Kosanit nisi një turne botëror në kërkim të ideve dhe u kthye në vend me një propozim radikal: Iwaki do të bëhej një vendpushim si Hauai - një destinacion i preferuar për japonezët në një kohë kur udhëtimi jashtë shtetit ishte ende një luks.
Nuk kishte rëndësi se klima nuk ishte tropikale. Mbi pishina dhe rëshqitëset e ujit do të ndërtohej një kupolë për të lejuar një mjedis me temperaturë të kontrolluar. Vajzat e qytetit minatorë do të trajnoheshin si valltare të kërcimit hula për të argëtuar vizitorët. Menaxher i kësaj pike turistike, Tomohiro Murata thotë se ideja nuk u përqafua fillimisht nga shumica e 20 mijë punonjësve të kompanisë.
Murata thotë se ajo u konsiderua si një ide krejtësisht qesharake dhe shumica e njerëzve e kundërshtuan fuqishëm konceptin. Qendra u hap në janar 1966 me pishina noti dhe banjot termale - një mënyrë tradicionale për relaksim nga japonezët.
Qendra turistike gradualisht filloi të lulëzojë. Më pas, në vitin 1973 "shoku i naftës" goditi biznesin.
Çmimet e larta të energjisë dhe një mungesë e naftës së importuar do të thoshte se qendra turistike nuk mund të ruante më mjedisin nën kupolë në 28 gradë Celsius. Ndërsa numrat e vizitorëve ranë me 30 për qind dhe ata që shkuan për të notuar filluan të dridheshin nga të ftohtët, qendra mori pseudonimin "Qendra e Alaskës".
Ndërsa ekonomia e Japonisë u rimëkëmb, kjo pronë e cila tani përfshin 300 mijë metra katrorë u çel përsëri si qendër turistike e tipit Hauai. Në vitin 2006, një film i suksesshëm "Hula Girl" dokumentoi tranzicionin e pazakontë të Iwakit nga qyteti i qymyrit në destinacion turistik, duke ndihmuar në shtimin e frekuentuesve në shifra të papara.
Fati i mirë vazhdoi deri në 11 mars 2011. Atë ditë një tërmet me magnitude 9,0 goditi Japoninë verilindore. Tërmeti shkaktoi dëme të vogla në vendpushim por gjymtoi infrastrukturën e rajonit.
Fillimisht Iwaki, 180 kilometra në veri të Tokios, u ndje me fat. Qyteti është dhjetë milje në brendësi dhe kështu nuk u prek nga cunami, i cili ishte përgjegjës për shumicën e 20 mijë vdekjeve nga fatkeqësia. Por brenda pak ditëve u duk qartë se qyteti turistik përballej përsëri me një betejë mbijetese.Shkrirja e reaktorëve në centralin bërthamor Fukushima-1, 52 kilometra në veri, i bëri të gjithë konfuz, madje ata i përfshiu paniku.
Mes pasigurisë qendra turistike u mbyll përkohësisht. Do të duheshin gjashtë muaj para se operacionet të rifillonin pjesërisht. Në Iwaki tani nivelet e rrezatimit tregojnë një kthim në nivelet normale të regjistruara para shkrirjes së reaktorit. Drejtori i vendpushimit për sigurinë, Takeshi Namatame.
Ai thotë se informacioni që ka nxjerr qendra turistike rreth nivelit të rrezatimit i siguroi njerëzit dhe vizitorët nga Tokio dhe zonat e tjera metropolitane që të kthehen.
Namatame ka një laborator ku 15-20 artikuj ushqimore të zonës testohen për ditë për të parë rrezatimin.
Uji dhe banjot termale janë të kontrolluara nga një kompani e huaj. Kjo ka ndihmuar që turizmi në qendër të jetë më mirë se në Fukushima në përgjithësi. Qendra punëson një mijë e 200 punëtor dhe 90 për qind janë nga Iwaki. Menaxheri i përgjithshëm, Ryuichi Sagi, falenderon popullin e Iwakit që bëri maksimumin për të përballur fatkeqësinë.
Sagi thotë se ata nuk mund të rimëkëmbeshin pa ndihmën e të gjithë Fukushimas dhe mbështetjen nga e gjithë Japonia. Qendra u rihap plotësisht në shkurt.Uji nga burimet natyrore të nxehta janë përsëri të pranishme në vendpushimin dhe nën kupolën e pishinave përsëri termometri shënon temperaturën 28 gradë. Siç është shprehja në Hauai: një tjetër ditë në parajsë.