Katedralja katolike, e ndërtuar katër vite më parë në qytezën e Vaut të Dejës, është e vetmja në Shqipëri që mban emrin e bamirëses së njohur me origjinë shqiptare, Nënë Terezës. Në 15 vjetorin e ndarjes së saj nga jeta, në këtë Katedrale u mbajtën sot homazhe dhe një meshë e udhëhequr nga Arqipeshkvi Rrok Mirdita, i cili tha se Nënë Tereza është dëshmia se populli shqiptar është një popull prej të cilit mund të lindin njerëz të aftë që ta bëjnë botën më të bukur.
Ati i Shenjtë Papa Gjon Pali II, duke e lartësuar në nderin e altarëve më 19 tetor 2003, i tregoi mbarë botës se shqiptarët, populli shqiptar shumë i vuajtur, me një histori shumë të ndërlikuar, është një popull nga i cili mund të lindin njerëz të aftë të bajnë këtë botë më të bukur e, njëkohësisht, edhe duke shpaguar në një mënyrë imazhin e shpërfytyruar të kësaj toke, të këtij vendi, që po përpiqet të integrohet në familjen e madhe të popujve të qyteteruar.
Arqipeshkvi Mirdita, i cili 15 vite më parë morri pjesë në ceremonitë e lamtumirës për Nënë Terezën, në Kalkuta të Indisë, tha se vepra e saj në ndihmë të të varfërve është një shëmbull për të gjithë njerëzimin dhe, në veçanti, për shqiptarët, bijë e të cilëve ajo ishte.
E Lumja Nanë Tereza, kjo bijë e shtrenjtë e popullit shqiptar, na ndihmoftë gjithmonë të gjithëve që të kërkojmë dhe të gjejmë Zotin, Zotin e besimit tonë. Atëherë nuk do të kemi frike më nga asnjë mjerim.
Po sot, pranë Katedrales Nënë Tereza u inaugurua Shtëpia e Bamirësisë, një strehëz për njerëzit në nevojë.
I riu Gjovalin Marku, i cili prej disa vitesh lëviz vetëm me ndihmën e karrocës me rrota, tha gjatë ceremonisë se përurimit se shpresonte që, me ndihmën e Shtëpisë së Bamirësisë, njerëzit në nevojë të mos ndjehen të braktisur.
Shtëpia e Bamirësisë është një strehëz për njerëzit e braktisur dhe me aftësi të kufizuara. Ajo është ndërtuar me kontributin e Dioqezës së Sapës, Karitasit Dioqezian dhe familjes së Franco Felicit nga Italia.