Një mjeke italiane në qytetin e Pizës thotë se ka frikë se mund të infektojë fëmijën e saj me koronavirus.
Cecilia Bartalena, një mjeke që trajton pacientët me koronavirus, jeton në terror - e ndarë mes premtimit që ka bërë për të shëruar të sëmurët dhe frikës se mund të infektojë vajzën e saj katër vjeçare, Petra.
"Pjesa më e vështirë është të qëndrosh larg teje, i thotë ajo bashkëshortit që filmon.Është e vështirë sepse Petra nuk e kupton situatën. Është e vështirë t'i shpjegosh një fëmije 4-vjeçare që jemi të mbyllur brenda një spitali për shkak të koronavirusit".
Bartalena, 35 vjeç, punon me orare të zgjatura në vijën e frontit në repartin e urgjencës së Spitalit Cisanello në qytetin e Pizës.
Ndërsa kthehet në shtëpi nga puna, ajo nuk përqafon askënd në familjen e saj por shkon drejt e në dush për tu pastruar. Kur më në fund ndihet e pastër, ajo vë një maskë dhe shkon të përqafojë vajzën e saj.
"Nëse Petra më përqafon, jam e terrorizuar që pas 15 ditësh ajo mund të sëmuret ose nëse dëgjoj Lorenzon të kollitet, mendoj se është faji im. Kështu që duhet të përpiqem të racionalizoj situatën dhe të mendoj se po e bëj të gjithë këtë për një më mirë më të madhe, "thotë ajo.
Puna e saj në spital ka ndryshuar plotësisht. Bartalena thotë se është nostalgjike për ditët kur të qënurit mjek do të thoshte të kishe një marrëdhënie komunikuese me pacientët dhe familjet e tyre, të kishte kohë t’i udhëzoje përmes vendimeve të vështira dhe, nëse duhej, t’i përgatiste për më të keqen.
Sa herë që hyn në repartin e koronavirusit - i cili është i izoluar nga pjesa tjetër e spitalit - ajo i bën vetes të njëjtën pyetje - "Përse po e bëj këtë?"
Përgjigja e shpejtë është "sigurisht jo për para", thotë ajo.
“Sigurisht që nuk e bëj për shkak të pagës apo detyrimit etik, që po dështon për momentin. Unë e bëj atë për pacientët sepse nuk kanë zgjidhje tjetër. E bëj vetëm për ta dhe gjithashtu për të gjithë kolegët e mi, dhe mendoj se kolegët e mi e bëjnë këtë për të njëjtën arsye.
Në mëngjes Bartalena duhet të hajë një mëngjes të lehtë. Në turnin rraskapitës prej gjashtë orësh ajo nuk është në gjendje të shkojë në banjë ose të pijë. Sa më pak ha në mëngjes aq më pak e zë etja.
".. është më e lehtë t'i rezistosh shkuarjes në banjë sesa të kesh etje," shpjegon ajo.
Pasi vishet me të gjitha veshjet mbrojtëse, ajo thotë se ndjehet si polumbarët.
"Mund të qëndrojmë në dhomën e pacientit maksimumi për 10, 15 minuta për shkak të uljes së kapacitetit të filtrave. Kështu që pas gjashtë orësh është më e rrezikshme për ne. në çdo rast të qënurit në kontakt me një pacient me covid plr mbi 15 minuta është e rrezikshmes," shpjegon Baratalena.
Megjithë këto vështirësi ajo nuk ndihet si heroine – megjithëse e vlerëson faktin që shumë italianë e vënë në atë kategori dhe nuk ka ndrojtje të thotë se ka frikë.
Duhet ta dini se sa herë që punojmë është zgjedhja jonë, zgjedhje që ne bëjmë çdo ditë. Ne nuk jemi heronj dhe ne kemi gjithashtu frikë".
Facebook Forum